Οι Αμπελόκηποι είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας.
Είναι συνοικία του Δήμου Αθηναίων και βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του Δήμου. Θα μπορούσαμε να ορίσουμε νοητά τα όρια της συνοικίας από γνωστά κτήρια: το Ιπποκράτειο νοσοκομείο, τα νοσοκομεία Λαϊκό και Παίδων, το νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός, τον ουρανοξύστη «Απόλλων», το γήπεδο του Παναθηναϊκού (της «Λεωφόρου»), το μαιευτήριο Έλενα και την Αμερικανική Πρεσβεία. Δεν είναι περίεργο που η συνοικία ορίζεται από τόσα νοσοκομεία: επειδή είχε πολύ υγιεινό κλίμα, προπολεμικά ήταν σχεδόν αποκλειστικά περιοχή νοσοκομείων.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παρουσίασε ραγδαία πληθυσμιακή αύξηση.
Είναι ίσως η βολικότερη περιοχή διαμονής της Αθήνας, εξυπηρετείται από μετρό, λεωφορεία και τρόλλεϋ και, λόγω των συγκοινωνιακών υποδομών, έχει εξελιχθεί σε οικονομικό και επιχειρηματικό κέντρο. Στην περιοχή εδρεύουν μεγάλες επιχειρήσεις, πρεσβείες ξένων χωρών, οργανισμοί κ.λπ.
Η ετυμολογία των Αμπελοκήπων είναι αμφίβολη: πιθανότατα η ονομασία έχει προέλθει από τις ονομασίες «άμπελοι» και «κήποι» διότι είναι εξακριβωμένο ότι στην περιοχή υπήρχαν αμπέλια. Ωστόσο κάποιοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από την λέξη «αλωπεκή», ονομασία του αρχαίου δήμου που υπήρχε στην περιοχή ή από παραφθορά της λέξης Αγγελόκηποι.
ΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
Ονομάστηκε έτσι επειδή συνδέει την Αθήνα με την Κηφισιά (προάστιο της Αθήνας που πήρε το όνομά του από τον ποταμό Κηφισό, ο οποίος έχει τις πηγές του στην περιοχή). Παλαιότερα (όπως φαίνεται και από τις περιγραφές του Μ. Καραγάτση στο «Ο Θόδωρος και ο Θάνατος») η λεωφόρος Κηφισίας* έφθανε μέχρι το Σύνταγμα, αλλά αργότερα το τμήμα της λεωφόρου από τη συμβολή με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μέχρι το Σύνταγμα ονομάστηκε Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας. * Λεωφόρος Κηφισιάς θα ’πρεπε να λέγεται, όμως το «Κηφισίας» είναι κατάλοιπο από την εποχή της χούντας η οποία προσπαθούσε να δίνει στα ονόματα ένα άρωμα αρχαιοπρέπειας. Έτσι μας έμεινε το παρατονισμένο «Κηφισίας» που τώρα πια το έχουμε συνηθίσει και το λέμε τελείως μηχανικά.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
Είναι η φυσική προέκταση της λεωφόρου Κηφισίας, προς το κέντρο. Η λεωφόρος πήρε το όνομα της βασίλισσας Σοφίας (1870-1932), η οποία ήταν σύζυγος του βασιλέως Κωνσταντίνου. Αρχικά ονομαζόταν «Δρόμος του Μαραθώνος», κατόπιν μετονομάστηκε σε λεωφόρο Κηφισίας και τελικά, από το τέρμα Αμπελοκήπων μέχρι και το τέλος της (στο Σύνταγμα), πήρε την ονομασία «Βασιλίσσης Σοφίας».
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
Η λεωφόρος πήρε το όνομά της από μια Ελληνίδα πριγκίπισσα, κόρη του Γεωργίου Α΄ και της Όλγας, η οποία γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1870 και πέθανε στην Μόσχα το 1891. Από την αρχή της κατασκευής της ήταν μία όμορφη φαρδιά λεωφόρος, με μεγάλες λεύκες στην κεντρική νησίδα της.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ
Είναι η λεωφόρος που οδηγεί στα Μεσόγεια.
Τα Μεσόγεια είναι η πεδινή περιοχή της Ανατολικής Αττικής που περικλείεται από τον Υμηττό, την Πεντέλη, τον Ευβοϊκό Κόλπο και την χερσόνησο της Λαυρεωτικής. Παλαιότερα ονομαζόταν «Μεσογαία» ή «Μεσόγαια» και ήταν ονομαστή για την οινοπαραγωγή της. Εξ’ ού και το παλιό λογοπαίγνιο, ότι ο Υμηττός χωρίζει την πόλη του πνεύματος (την Αθήνα), από τις πόλεις του οινοπνεύματος (τα χωριά των Μεσογείων – Σπάτα, Παιανία, Κορωπί, κλπ.)!
ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΡΜΟΥ
Πήρε το όνομά της από την Πάνορμο, πόλη της Μικράς Ασίας στην Προποντίδα (σημερινή Τουρκία). Η Πάνορμος είχε χτιστεί κοντά στην αρχαία Κύζικο και πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή κατοικείτο από πολλούς Έλληνες.
ΟΔΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πήρε το όνομα της από τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο (1875-1938), πολιτικό και νομομαθή από την Πάτρα, ο οποίος υπήρξε μία από τις πιο εκλεκτές και ακέραιες πολιτικές φυσιογνωμίες της χώρας. Κάτω από την οδό Μιχαλακοπούλου ρέει (υπογείως πλέον) ο Ιλισός ποταμός.
Και μια ενδιαφέρουσα ιστορία:
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Ή ΑΛΣΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΝΥΚΤΟΣ
Είναι η σχεδόν τριγωνική πλατεία που σχηματίζεται μεταξύ της λεωφόρου Αλεξάνδρας, της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και της οδού Ζαχάρωφ. Εκεί είναι το παλιό «τέρμα Αμπελοκήπων».
Ο χώρος, περίπου 7 στρέμματα, ανήκε στον Οργανισμό Διαχειρίσεως Εκκλησιαστικής Περιουσίας και προοριζόταν, σύμφωνα με το ρυμοτομικό σχέδιο της πρωτεύουσας, να γίνει άλσος. Οι εργασίες όμως καθυστερούσαν, οπότε την νύκτα 2 προς 3 Δεκεμβρίου του 1939 ο Δήμος, με εντολή του τότε Υπουργού – Διοικητού Πρωτευούσης Κ. Κοτζιά, φύτεψε ολόκληρο τον χώρο με δέντρα. Από τότε το αλσύλλιο ονομάζεται ανεπίσημα «Άλσος της Μίας Νυκτός».
Το κείμενο αυτό βασίστηκε πάνω σε προσωπική εργασία της Ανδριάνας Μαγκλιβέρα (Δ΄τάξη -2008-09)
Αμπελόκηποι, στη συμβολή των λεωφόρων Βασ. Σοφίας και Μεσογείων. Σχεδόν μια δεκαετία χωρίζει τις δυο αυτές φωτογραφίες. Η πρώτη, μας πάει πίσω στο 1963. Στο κέντρο της φωτογραφίας φαίνεται η βίλλα Μαργαρίτα. Η Μεσογείων διατηρεί ακόμα μια εικόνα τελείως διαφορετική, με το σύνολο σχεδόν των παλιών κτισμάτων να μην έχουν δώσει τη θέση τους στις πολυκατοικίες. Αυτό θα γίνει τα αμέσως επόμενα χρόνια της δεκαετίας του ’60. Επιπλέον, αποτελεί μια οδική αρτηρία με περιορισμένο πλάτος. Αυτό επίσης θα αλλάξει σύντομα, εφόσον η ανακατασκευή και διαπλάτυνση της είχε αποφασιστεί από το καλοκαίρι του 1962. Για να γίνει αυτό, ήταν απαραίτητος ο καθορισμός νέας οικοδομικής γραμμής ενώ, σταδιακά, τα επόμενα χρόνια θα απαλλοτριωθούν τμήματα από τον προαύλιο χώρο της βίλλας Μαργαρίτα για αυτό το σκοπό.
Η κυκλοφορία των οχημάτων στον κόμβο της Βασ. Σοφίας με τη Μεσογείων γινόταν αποκλειστικά με τη βοήθεια τροχονόμου, ελλείψει φωτεινών σηματοδοτών.
Η δεύτερη φωτογραφία μας πάει στο 1974. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Η λεωφόρος Μεσογείων έχει σημαντικά αυξημένο πλάτος, ενώ πλέον οι πολυκατοικίες αποτελούν τον κανόνα. Η βίλλα Μαργαρίτα αποτελεί παρελθόν ήδη από το 1970 και, στη θέση της ανεγείρεται το κτίριο της Κτηματικής Τράπεζας (φαίνεται σε προχωρημένο στάδιο κατασκευής). Το σπιτάκι δίπλα, επί της Βασ. Σοφίας, εξακολουθεί να υπάρχει όμως, τα επόμενα χρόνια δε θα γλυτώσει τη κατεδάφιση. Δεξιά, τα παλιά χαμηλά κτίσματα, έχουν δώσει τη θέση τους στον Πύργο Αθηνών, ο οποίος είχε εγκαινιαστεί το 1971. Πλέον, η εικόνα είναι πολύ κοντά σε αυτό που ξέρουμε και σήμερα. Από τότε, λίγα έχουν αλλάξει στο συγκεκριμένο σημείο, με σημαντικότερο τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που αφορούν τη λεωφόρο Μεσογείων.
Βίλλα Μαργαρίτα
Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας & Μεσογείων
Αμπελόκηποι.
Αθήνα 20 Απριλίου 1965
Λεγόταν “Βίλλα Μαργαρίτα”. Οικοδομήθηκε με κόκκινη πελεκητή πέτρα στις αρχές τού 1900 και περιήλθε στην ιδιοκτησία τού πολύστροφου και πλουσίου την εποχή εκείνη, πρώην μαγείρου τών Ανακτόρων τού Βασιλέως Γεωργίου Α’ και ήδη επιτυχημένου επιχειρηματία-ξενοδόχου, του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία» , Ευσταθίου Λάμψα.
Περιελάμβανε 32 δωμάτια, πυργίσκους, γραφικά τελειώματα τα οποία έμοιαζαν με πολεμίστρες, τρούλλο με αλεξικέραυνο, πυκνοφυτευμένο κήπο κ.λπ. Ήταν στη γωνία Βασ. Σοφίας και Μεσογείων, εκεί όπου σήμερα είναι το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας (πρώην Κτηματικής), απέναντι από τον Πύργο Αθηνών (του οποίου η θέση είναι δεξιά της Βίλλας όπως την βλέπουμε στη φωτογραφία). Γκρεμίστηκε κατά τη διάρκεια της χούντας, τη δεκαετία του 1970, περίπου την ίδια εποχή με τις Φυλακές Αβέρωφ (στην Αλεξάνδρας, εκεί όπου τώρα είναι το “Θέμιδος Μέλαθρον”). Είχε γίνει τότε θέμα στις εφημερίδες και η “εξήγηση” που δόθηκε από το αρμόδιο υπουργείο ήταν [περίπου] ότι “δεν εντάσσεται στην ελληνική αρχιτεκτονική παράδοση, άρα δεν χρειάζεται να χαρακτηριστεί διατηρητέο”…
Τον 3ο αιώνα μ.Χ. την αυτοκρατορία κλονίζουν εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα. Ο Διοκλητιανός εφαρμόζει την τετραρχία για τη σωτηρία της. Το διάταγμα της ανεξιθρησκίας δίνει λύση στις θρησκευτικές διαμάχες.
Η περίοδος ακμής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κράτησε περίπου δύο αιώνες (1ο και 2ο μ.Χ.). Από τις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. όμως τη μακρόχρονη ρωμαϊκή ειρήνη άρχισαν να κλονίζουν εσωτερικά και εξωτερικά γεγονότα, που απείλησαν ακόμη και τη διάλυση του κράτους. Συγκεκριμένα:
Γειτονικοί λαοί, οι Γότθοι στο βορρά και οι Πέρσες στην ανατολή, παραβίαζαν τα σύνορα, λεηλατούσαν τις ακριτικές επαρχίες και έκλειναν τους δρόμους του εμπορίου.
Ο στρατός είχε γίνει παντοδύναμος. Οι στρατιωτικές δυνάμεις, αντί να φρουρούν τα σύνορα, στασίαζαν ή συγκρούονταν μεταξύ τους και συχνά όριζαν ή καταργούσαν τους αυτοκράτορες.
Κάποιες ακριτικές επαρχίες της Ανατολής αποσχίστηκαν από την αυτοκρατορία και έκαναν δικά τους κράτη.
Οι σκληροί διωγμοί κατά των Χριστιανών προκαλούσαν τη δυσαρέσκεια των πιστών της νέας θρησκείας για το ρωμαϊκό κράτος και έντονο διχασμό ανάμεσα σε αυτούς και τους οπαδούς των άλλων θρησκειών.
Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός προσπάθησε να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα με το σύστημα της τετραρχίας.
Χώρισε δηλαδή την αυτοκρατορία σε τέσσερις μεγάλες περιφέρειες, δύο στην Ανατολή, δύο στη Δύση, και όρισε για καθεμιά το δικό της άρχοντα, με αυξημένες εξουσίες.
Το σύστημα αυτό επανέφερε ηρεμία και τάξη στο εσωτερικό του κράτους και ασφάλεια στα σύνορα από τις εχθρικές επιδρομές.
Δεν κράτησε όμως πολύ. Μετά την παραίτηση του Διοκλητιανού, οι τέσσερις συνάρχοντες, που αυτός είχε ορίσει, ο Κωνσταντίνος, και ο Μαξέντιος στη Δύση, ο Λυκίνιος και ο Γαλέριος στην Ανατολή, συγκρούστηκαν μεταξύ τους.
Νικητές από τις εμφύλιες αυτές διαμάχες βγήκαν ο Κωνσταντίνος και ο Λικίνιος.
Οτιδήποτε υπάρχει στο σύμπαν είναι ύλη. Η Γη, οι θάλασσες, ο αέρας, ο Ήλιος, τα άστρα. Καθετί που o άνθρωπος παρατηρεί, που μπορεί να το αγγίζει ή να το αισθανθεί είναι ύλη. Η ύλη μπορεί να μετατραπεί σε ενέργεια και η ενέργεια σε ύλη. Ύλη και ενέργεια βάση της ισορροπίας στο σύμπαν.
Υλικά σώματα είναι όλα τα σώματα που έχουν μάζα (ποσό ύλης) και καταλαμβάνουν χώρο (όγκο).
Μόριο
Το μόριο είναι το μικρότερο σωματίδιο της ύλης που διατηρεί τις ιδιότητες του σώματος στο οποίο ανήκει.
Η ζάχαρη είναι γλυκιά. Το ίδιο και το μόριο της, αν μπορούσαμε να το απομονώσουμε. Άτομο
Τα μόρια αποτελούνται από ακόμη μικρότερα σωματίδια, τα άτομα. Άτομο είναι το μικρότερο σωματίδιο της ύλης που μπορεί να συνδυαστεί με άλλα άτομα και να σχηματίσει μόρια.
Τα άτομα αποτελούνται από ακόμα μικρότερα σωματίδια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια.
Ιδιότητες των υλικών σωμάτων
Οι ιδιότητες των υλικών σωμάτων μας βοηθούν να τα περιγράψουμε.
Η φυσική κατάσταση των υλικών σωμάτων
Τα μόρια των υλικών σωμάτων κινούνται συνεχώς. Ανάλογα με το πόσο κινούνται
και σε πόσο κοντινές αποστάσεις βρίσκονται μεταξύ τους, τα σώματα είναι στερεά, υγρά ή αέρια.
Ψηφιακή εξάσκηση
Κάνε κλικ στο μπαλόνι και προσπάθησε να βάλεις το κάθε υλικό σώμα εκεί που ταιριάζει
(στερεά – solids, υγρά – liquids, αέρια – gases)
Δες τη θέση και την κίνηση των μορίων στα στερεά (solid), τα υγρά (liquid) και τα αέρια (gas) :
Τα ξημερώματα της Κυριακής 23/09, περίπου στις 04:54, οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στον άξονα περιστροφής της Γης με αποτέλεσμα η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι ίσες. Στο Β. Ημισφαίριο έχουμε φθινοπωρινή ισημερία, όμως στο Ν. Ημισφαίριο εαρινή, αφού οι εποχές στα δύο ημισφαίρια είναι αντίθετες.
Στην παρακάτω δορυφορική εικόνα που ελήφθη το πρωί του Σαββάτου 22/09 στις 09:00 ώρα Ελλάδος βλέπετε ότι τα δύο ημισφαίρια της Γης δέχονται σχεδόν ίση ηλιακή ακτινοβολία. Οι δύο ισημερίες – εαρινή και φθινοπωρινή – σηματοδοτούν την έναρξη της άνοιξης στο Ν. Ημισφαίριο και του φθινοπώρου στο Β. Ημισφαίριο.
Τεράστια οικολογική καταστροφή προκλήθηκε από τη βύθιση, στις 19 Νοεμβρίου, του ελληνικής ιδιοκτησίας δεξαμενόπλοιου «Πρεστίζ» στα ανοιχτά των ακτών της βορειοδυτικής Ισπανίας. Η διαρροή του αργού πετρελαίου στη θάλασσα είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα νωρίτερα, όταν προκλήθηκαν ρωγμές στις δεξαμενές του πλοίου εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή, οπότε και απομακρύνθηκαν τα περισσότερα μέλη του πληρώματος.
Πάνω από είκοσι χιλιάδες τόνοι πετρελαίου έχουν διαρρεύσει στην θάλασσα έκτοτε και δημιούργησαν μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα στα παράλια της Γαλικίας, που είναι μια από τις πλουσιότερες αλιευτικές ζώνες της Ισπανίας. Σε απόγνωση βρίσκονται οι ντόπιοι και κυρίως οι ψαράδες, καθώς τουλάχιστον 3.000 από αυτούς θα υποστούν τις συνέπειες της οικολογικής καταστροφής.
Συνολικά περισσότερες από 164 ακτές έχουν μολυνθεί, σε μήκος πολλών χιλιομέτρων, και η αλιεία απαγορεύεται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων από τις ακτές, ενώ χιλιάδες πουλιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης από τη μόλυνση.
Εν τω μεταξύ οι ισχυροί άνεμοι δυσχεραίνουν τις προσπάθειες ενός στόλου από εξειδικευμένα πλοία, που έχουν συρρεύσει στην περιοχή και προσπαθούν να καθαρίσουν την πετρελαιοκηλίδα, αλλά και να ορθώσουν φράγματα για να παρεμποδίσουν το πετρέλαιο να φθάσει στις ακτές.
Από τη στιγμή πάντως που το πετρέλαιο διέρρευσε στη θάλασσα, είναι πλέον πολύ δύσκολο να περιοριστεί και το μεγαλύτερο μέρος του θα μείνει στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Κατά την οικολογική οργάνωση Greenpeace, η πετρελαιοκηλίδα που έχει προκληθεί από τη διάλυση του δεξαμενόπλοιου, το οποίο μετέφερε 77.000 τόνους καύσιμου πετρελαίου -ποσότητα σχεδόν διπλάσια από εκείνη του Exxon Valdez-, είναι πιθανό να αντιπροσωπεύει μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές που έχουν συμβεί ως τώρα.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2005 επρόκειτο να απαγορευθεί ο κατάπλους δεξαμενοπλοίων μονού τοιχώματος, όπως το Πρεστίζ, σε κοινοτικά λιμάνια. Όπως όμως καταγγέλλουν τώρα όλοι, ενώ το πρόβλημα είχε ήδη επισημανθεί μετά το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου Έρικα πριν από τρία χρόνια στις γαλλικές ακτές, η άμεση λήψη μέτρων αναβλήθηκε, προφανώς μετά από πιέσεις των πλοιοκτητών, ουσιαστικά μέχρι τα πλοία αυτά, τα οποία η ευρωπαία επίτροπος για θέματα Μεταφορών αποκαλεί «οικολογικές βόμβες», να βγουν σε αχρηστία (ή να βουλιάξουν!).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε _κατόπιν εορτής_ «μαύρη λίστα» με 66 πετρελαιοφόρα 13 χωρών, των οποίων η είσοδος στα λιμάνια της Ε.Ε. θα απαγορεύεται, επειδή παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία για την ασφαλή ναυσιπλοΐα. Από τα 66 αυτά πλοία, τα 26 φέρουν σημαία της Τουρκίας, 12 του Αγίου Βικέντιου και των Γρεναδίνων και 9 της Καμπότζης.
Επίσης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τώρα την οριστική απαγόρευση μεταφοράς βαρέως μαζούτ σε πετρελαιοφόρα μονού κύτους και καλεί τα κράτη μέλη να επισπεύσουν την εφαρμογή των μέτρων για τη θαλάσσια ασφάλεια που είχαν θεσπιστεί μετά την τραγωδία του Έρικα. Τέλος επισπεύδει τη σύσταση και λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα.
Η γαλλική εφημερίδα Liberation πάντως προτείνει να επωμίζονται οι πλοιοκτήτες το συνολικό κόστος της καταστροφής που προκαλείται από τα ναυάγια των πλοίων τους, αν θέλουμε ο κίνδυνος παρόμοιων καταστροφών να περιοριστεί.
Η Greenpeace πάλι από την πλευρά της τονίζει ότι το πετρέλαιο δεν είναι επικίνδυνο μόνο όταν διαρρέει στη θάλασσα. Όπως κάθε ορυκτό καύσιμο, ρύπανση προκαλείται κατά την εξόρυξη, τη μεταφορά και τη χρήση του, ενώ φέρει επίσης ευθύνη και για τις κλιματικές αλλαγές, το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Παράλληλα έχει ξεκινήσει εκστρατεία στους διεθνείς οργανισμούς για την κατάργηση των σημαιών ευκαιρίας.
Ένα ακόμη σκουριασμένο τάνκερ των ίδιων συμφερόντων, με την ονομασία «Βυζάντιο», έφυγε από την Εσθονία στις 29 του μήνα, κρυφά μέσα στη νύχτα. Αυτή τη φορά το περίμεναν 20 μέλη της Greenpeace, οι οποίοι προσπάθησαν να το σταματήσουν στην παγωμένη θάλασσα. Μετά από 28 ώρες προσπαθειών, η δράση έληξε μετά από απόφαση ολλανδικού δικαστηρίου, το οποίο διέταξε τους ακτιβιστές να σταματήσουν τη δράση, υπό την απειλή τεράστιου προστίμου. Σύμφωνα με το δικαστή, το Βυζάντιο πληρεί όλους τους κανονισμούς ναυσιπλοΐας και, κατά την άποψή του, «είναι απίθανο το πλοίο να βουλιάξει».
Τα επόμενα βίντεο παρουσιάζουν εικόνες τόσο από το ναυάγιο, όσο και από τις καταστροφές οι οποίες έγιναν στο περιβάλλον. Αξιοσημείωτες είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων της περιοχής, αλλά και οι προσπάθειες που έκαναν για να περιορίσουν τις συνέπειες της ανυπολόγιστης καταστροφής…
ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ
Ξέρεις ότι το ναυάγιο του «Πρεστίζ» ήταν από τα ακριβότερα ατυχήματα στον κόσμο; Μάλιστα λέγεται ότι ήταν 3ο, πίσω από το Τσερνομπίλ και το Κολούμπια. Το κόστος εκτιμάται γύρω στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια. Επίσης πρέπει να ξέρεις ότι ο καπετάνιος και το πλήρωμα ήταν Έλληνες. Μάλιστα ο καπετάνιος μετά τη μεγάλη καταιγίδα που ξέσπασε ζήτησε βοήθεια από Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία αλλά η απάντηση των χωρών ήταν να μείνει μακριά από τις παραλίες αφού υπήρχε φόβος για μόλυνση αυτών. Τελικά το πλοίο προσέκρουσε σε ύφαλο κόπηκε στα δύο και βυθίστηκε. Το πλήρωμα συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές. Διάβασε παρακάτω την επιστολή που στέλνει ο καπετάνιος μέσα από τη φυλακή προς το λαό της Ισπανίας(ποιοι τελικά μπορεί να φταίνε;):
«Εγώ, ο φυλακισμένος καπετάνιος του πλοίου Πρεστίζ»
«Με λένε Απόστολο Μαγκούρα. Είμαι Ελληνας πολίτης και κατ’ επέκταση Ευρωπαίος. Είμαι ο τελευταίος καπετάνιος του «Prestige», πλοίου που δυστυχώς τώρα κείτεται στα βάθη του ωκεανού.Πάνω από όλα θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από όλους όσοι ζημιώθηκαν ή επλήγησαν από την καταστροφή.
Όμως θα ήθελα να τους κάνω γνωστό πως προσέφερα το πολυτιμότερο αγαθό που έχει ο άνθρωπος, την ίδια του τη ζωή, παραμένοντας στο πλοίο μου (το οποίο είχε πληγωθεί σοβαρά) και προσπαθώντας με όλες μου τις δυνάμεις να αποφύγω την καταστροφή.
Γεννήθηκα σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου, την Ικαρία, στο πατρικό μου σπίτι που τ’ αγκαλιάζει το κύμα, μόλις 100 μέτρα από την παραλία. Προέρχομαι από μια οικογένεια ναυτικών και αγαπώ τόσο τη θάλασσα όσο και τη ζωή μου, γι’ αυτό και το δέρμα μου είναι ποτισμένο με αλάτι.Έχω 44 χρόνια ενεργού υπηρεσίας, από τα οποία τα 32 ως καπετάνιος αποκλειστικά στο γκουβέρνο πετρελαιοφόρων από 60.000 έως 450.000 τόνων. Η μακρά θητεία του ναυτικού μού χάρισε μεγάλη εμπειρία πάνω στις τέχνες της θάλασσας. Είμαι πολύ υπεύθυνος άνθρωπος και παίρνω αποφάσεις αφού πρώτα ωριμάσουν καλά οι ιδέες στο μυαλό μου και όχι στα γρήγορα και επιπόλαια.Τα τελευταία χρόνια ζω στην Αθήνα. Η προσωπική μου περιουσία είναι ένα διαμέρισμα και το 70% ενός αυτοκινήτου που το μοιράζομαι με την κόρη μου. Ο οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτά που δηλώνω τον καλώ από εδώ που βρίσκομαι να πάει να το ερευνήσει. Τα εισοδήματά μου από τη δουλειά όλων αυτών των χρόνων τα έχω επενδύσει στην εκπαίδευση των παιδιών μου για ένα καλύτερο μέλλον, όπως κάνει κάθε πατέρας, και όταν θα ολοκληρωθεί αυτό το σχέδιο, θέλω να αποσυρθώ από αυτήν που σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου υπήρξε ο μεγάλος μου έρωτας, τη θάλασσα, με ευχάριστες όμως αναμνήσεις και όχι με τη θλίψη και τον πόνο που αισθάνομαι. Πέρασα τις ημέρες των Χριστουγέννων κλεισμένος σε ένα κελί μιας φυλακής, σε μια χώρα στην οποία δεν γνωρίζω κανέναν, μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και με το στίγμα που θα με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή όπως και τη ζωή της οικογένειάς μου. Ένα στίγμα που λεκιάζει και αμφισβητεί την επαγγελματική μου ικανότητα και την αίσθηση ευθύνης μου. Θα ήθελα να ευχηθώ στους υπεύθυνους της κατάστασής μου να μη βρεθούν οι ίδιοι ποτέ στη θέση μου, να μην αισθανθούν τον πόνο, την αδυναμία και τη μοναξιά που υπομένω.Πρόθεσή μου γράφοντας αυτό το γράμμα δεν είναι να προκαλέσω τη συμπάθεια προς το άτομό μου. Κίνητρο είναι η βαθιά μου επιθυμία να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τους ανθρώπους που μου προσέφεραν και μου προσφέρουν το ανιδιοτελές ενδιαφέρον τους, τη συμπαράσταση, τη ζεστασιά και την ανθρωπιά τους, αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους της Γαλικίας: τους ναυτικούς κάθε τάξης και βαθμού, την Ένωση Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού, την Ένωση Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού της Γαλικίας, την Ένωση των Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού της χώρας των Βάσκων, την αντίστοιχη Ένωση της Γαλλίας, τους ψαράδες της Ένωσης Aetinape, τους καθηγητές, τις καθηγήτριες και τους μαθητές της σχολής Εμπορικής Ναυτιλίας της Λα Κορούνια, τη Διεθνή Ομοσπονδία των Εργαζομένων στις Μεταφορές, την καθηγήτρια Τερέσα ντε Σαντιάγκο, την καθηγήτρια μηχανικών Ναυτικού, Μπλάνκα Πάργκα από τη Μαδρίτη, τον κύριο Ρομέρο Φερνάντεθ. Ολους αυτούς που μου έστειλαν γράμματα για να με ενθαρρύνουν, να μου ευχηθούν για τα Χριστούγεννα (τους ανταποδίδω τις ευχές), αυτούς που μου έστειλαν τηλεγραφήματα, τον Τύπο, τους συντάκτες, τους χρονικογράφους που με στήριξαν με τα κείμενά τους και αυτούς που ζητούν την απελευθέρωσή μου.
Τις ευχαριστίες μου θέλω επίσης να στείλω στην Αστυνομία της Λα Κορούνια που κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάκρισης, η συμπεριφορά των ανδρών της υπήρξε άψογη (αν και λόγω της νευρικότητας της στιγμής και της κόπωσης, η δική μου δεν ήταν το ίδιο καλή). Στους αστυνομικούς που με συνόδεψαν στις μετακινήσεις από τη μια στην άλλη φυλακή, για το υψηλό επίπεδο ανθρωπιάς που έδειξαν.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τους φυλακισμένους και τους φύλακες της φυλακής του Teixeiro για τη συμπαράσταση και τη ζεστασιά με την οποία με περιέβαλαν στις πιο δύσκολες στιγμές της φυλάκισης και της μοναξιάς μου καταφέρνοντας να μου ανυψώσουν το ηθικό και την καταρρακωμένη αξιοπρέπειά μου ως ανθρώπινου όντος.
Το μόνο μου παράπονο και συγχρόνως η μοναδική απορία είναι πώς αφού δεν είμαι κλέφτης, ούτε δολοφόνος, ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε τρομοκράτης, αφού τελικά δεν έχω διαπράξει κανένα έγκλημα (είμαι απλώς ένας ναυαγός και η λέξη έχει μεγάλη σημασία για εμάς που παλεύουμε με τη θάλασσα), τότε γιατί είμαι φυλακισμένος; Επιπλέον ρωτάω εκείνους που καταλαβαίνουν τους νόμους: δεν θα ήταν άραγε δίκαιο η εγγύηση που ζητείται να είναι ανάλογη με τις οικονομικές δυνατότητες του υποτιθέμενου ενόχου ώστε να κερδίσει την αποφυλάκισή του υπό όρους;
Βρίσκομαι στη φυλακή από τις 15 Νοεμβρίου του 2002, κάτι που θεωρώ άδικο. Ωστόσο, πιστεύω στη δικαιοσύνη αυτής της ζεστής, υπερήφανης και φιλόξενης χώρας που γνωρίζει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη την έννοια της ελευθερίας. Αλλά πάνω από όλα πιστεύω στο υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης αυτού του λαού που γνωρίζει πως έχω δίκιο και αφού το έχω θα μου το δώσουν αποφυλακίζοντάς με το συντομότερο δυνατόν».
03-10-2018
