Τεράστια οικολογική καταστροφή προκλήθηκε από τη βύθιση, στις 19 Νοεμβρίου, του ελληνικής ιδιοκτησίας δεξαμενόπλοιου «Πρεστίζ» στα ανοιχτά των ακτών της βορειοδυτικής Ισπανίας. Η διαρροή του αργού πετρελαίου στη θάλασσα είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα νωρίτερα, όταν προκλήθηκαν ρωγμές στις δεξαμενές του πλοίου εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή, οπότε και απομακρύνθηκαν τα περισσότερα μέλη του πληρώματος.
Πάνω από είκοσι χιλιάδες τόνοι πετρελαίου έχουν διαρρεύσει στην θάλασσα έκτοτε και δημιούργησαν μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα στα παράλια της Γαλικίας, που είναι μια από τις πλουσιότερες αλιευτικές ζώνες της Ισπανίας. Σε απόγνωση βρίσκονται οι ντόπιοι και κυρίως οι ψαράδες, καθώς τουλάχιστον 3.000 από αυτούς θα υποστούν τις συνέπειες της οικολογικής καταστροφής.
Συνολικά περισσότερες από 164 ακτές έχουν μολυνθεί, σε μήκος πολλών χιλιομέτρων, και η αλιεία απαγορεύεται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων από τις ακτές, ενώ χιλιάδες πουλιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης από τη μόλυνση.
Εν τω μεταξύ οι ισχυροί άνεμοι δυσχεραίνουν τις προσπάθειες ενός στόλου από εξειδικευμένα πλοία, που έχουν συρρεύσει στην περιοχή και προσπαθούν να καθαρίσουν την πετρελαιοκηλίδα, αλλά και να ορθώσουν φράγματα για να παρεμποδίσουν το πετρέλαιο να φθάσει στις ακτές.
Από τη στιγμή πάντως που το πετρέλαιο διέρρευσε στη θάλασσα, είναι πλέον πολύ δύσκολο να περιοριστεί και το μεγαλύτερο μέρος του θα μείνει στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Κατά την οικολογική οργάνωση Greenpeace, η πετρελαιοκηλίδα που έχει προκληθεί από τη διάλυση του δεξαμενόπλοιου, το οποίο μετέφερε 77.000 τόνους καύσιμου πετρελαίου -ποσότητα σχεδόν διπλάσια από εκείνη του Exxon Valdez-, είναι πιθανό να αντιπροσωπεύει μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές που έχουν συμβεί ως τώρα.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2005 επρόκειτο να απαγορευθεί ο κατάπλους δεξαμενοπλοίων μονού τοιχώματος, όπως το Πρεστίζ, σε κοινοτικά λιμάνια. Όπως όμως καταγγέλλουν τώρα όλοι, ενώ το πρόβλημα είχε ήδη επισημανθεί μετά το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου Έρικα πριν από τρία χρόνια στις γαλλικές ακτές, η άμεση λήψη μέτρων αναβλήθηκε, προφανώς μετά από πιέσεις των πλοιοκτητών, ουσιαστικά μέχρι τα πλοία αυτά, τα οποία η ευρωπαία επίτροπος για θέματα Μεταφορών αποκαλεί «οικολογικές βόμβες», να βγουν σε αχρηστία (ή να βουλιάξουν!).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε _κατόπιν εορτής_ «μαύρη λίστα» με 66 πετρελαιοφόρα 13 χωρών, των οποίων η είσοδος στα λιμάνια της Ε.Ε. θα απαγορεύεται, επειδή παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία για την ασφαλή ναυσιπλοΐα. Από τα 66 αυτά πλοία, τα 26 φέρουν σημαία της Τουρκίας, 12 του Αγίου Βικέντιου και των Γρεναδίνων και 9 της Καμπότζης.
Επίσης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τώρα την οριστική απαγόρευση μεταφοράς βαρέως μαζούτ σε πετρελαιοφόρα μονού κύτους και καλεί τα κράτη μέλη να επισπεύσουν την εφαρμογή των μέτρων για τη θαλάσσια ασφάλεια που είχαν θεσπιστεί μετά την τραγωδία του Έρικα. Τέλος επισπεύδει τη σύσταση και λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα.
Η γαλλική εφημερίδα Liberation πάντως προτείνει να επωμίζονται οι πλοιοκτήτες το συνολικό κόστος της καταστροφής που προκαλείται από τα ναυάγια των πλοίων τους, αν θέλουμε ο κίνδυνος παρόμοιων καταστροφών να περιοριστεί.
Η Greenpeace πάλι από την πλευρά της τονίζει ότι το πετρέλαιο δεν είναι επικίνδυνο μόνο όταν διαρρέει στη θάλασσα. Όπως κάθε ορυκτό καύσιμο, ρύπανση προκαλείται κατά την εξόρυξη, τη μεταφορά και τη χρήση του, ενώ φέρει επίσης ευθύνη και για τις κλιματικές αλλαγές, το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Παράλληλα έχει ξεκινήσει εκστρατεία στους διεθνείς οργανισμούς για την κατάργηση των σημαιών ευκαιρίας.
Ένα ακόμη σκουριασμένο τάνκερ των ίδιων συμφερόντων, με την ονομασία «Βυζάντιο», έφυγε από την Εσθονία στις 29 του μήνα, κρυφά μέσα στη νύχτα. Αυτή τη φορά το περίμεναν 20 μέλη της Greenpeace, οι οποίοι προσπάθησαν να το σταματήσουν στην παγωμένη θάλασσα. Μετά από 28 ώρες προσπαθειών, η δράση έληξε μετά από απόφαση ολλανδικού δικαστηρίου, το οποίο διέταξε τους ακτιβιστές να σταματήσουν τη δράση, υπό την απειλή τεράστιου προστίμου. Σύμφωνα με το δικαστή, το Βυζάντιο πληρεί όλους τους κανονισμούς ναυσιπλοΐας και, κατά την άποψή του, «είναι απίθανο το πλοίο να βουλιάξει».
Τα επόμενα βίντεο παρουσιάζουν εικόνες τόσο από το ναυάγιο, όσο και από τις καταστροφές οι οποίες έγιναν στο περιβάλλον. Αξιοσημείωτες είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων της περιοχής, αλλά και οι προσπάθειες που έκαναν για να περιορίσουν τις συνέπειες της ανυπολόγιστης καταστροφής…
ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ
Ξέρεις ότι το ναυάγιο του «Πρεστίζ» ήταν από τα ακριβότερα ατυχήματα στον κόσμο; Μάλιστα λέγεται ότι ήταν 3ο, πίσω από το Τσερνομπίλ και το Κολούμπια. Το κόστος εκτιμάται γύρω στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια. Επίσης πρέπει να ξέρεις ότι ο καπετάνιος και το πλήρωμα ήταν Έλληνες. Μάλιστα ο καπετάνιος μετά τη μεγάλη καταιγίδα που ξέσπασε ζήτησε βοήθεια από Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία αλλά η απάντηση των χωρών ήταν να μείνει μακριά από τις παραλίες αφού υπήρχε φόβος για μόλυνση αυτών. Τελικά το πλοίο προσέκρουσε σε ύφαλο κόπηκε στα δύο και βυθίστηκε. Το πλήρωμα συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές. Διάβασε παρακάτω την επιστολή που στέλνει ο καπετάνιος μέσα από τη φυλακή προς το λαό της Ισπανίας(ποιοι τελικά μπορεί να φταίνε;):
«Εγώ, ο φυλακισμένος καπετάνιος του πλοίου Πρεστίζ»
«Με λένε Απόστολο Μαγκούρα. Είμαι Ελληνας πολίτης και κατ’ επέκταση Ευρωπαίος. Είμαι ο τελευταίος καπετάνιος του «Prestige», πλοίου που δυστυχώς τώρα κείτεται στα βάθη του ωκεανού.Πάνω από όλα θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από όλους όσοι ζημιώθηκαν ή επλήγησαν από την καταστροφή.
Όμως θα ήθελα να τους κάνω γνωστό πως προσέφερα το πολυτιμότερο αγαθό που έχει ο άνθρωπος, την ίδια του τη ζωή, παραμένοντας στο πλοίο μου (το οποίο είχε πληγωθεί σοβαρά) και προσπαθώντας με όλες μου τις δυνάμεις να αποφύγω την καταστροφή.
Γεννήθηκα σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου, την Ικαρία, στο πατρικό μου σπίτι που τ’ αγκαλιάζει το κύμα, μόλις 100 μέτρα από την παραλία. Προέρχομαι από μια οικογένεια ναυτικών και αγαπώ τόσο τη θάλασσα όσο και τη ζωή μου, γι’ αυτό και το δέρμα μου είναι ποτισμένο με αλάτι.Έχω 44 χρόνια ενεργού υπηρεσίας, από τα οποία τα 32 ως καπετάνιος αποκλειστικά στο γκουβέρνο πετρελαιοφόρων από 60.000 έως 450.000 τόνων. Η μακρά θητεία του ναυτικού μού χάρισε μεγάλη εμπειρία πάνω στις τέχνες της θάλασσας. Είμαι πολύ υπεύθυνος άνθρωπος και παίρνω αποφάσεις αφού πρώτα ωριμάσουν καλά οι ιδέες στο μυαλό μου και όχι στα γρήγορα και επιπόλαια.Τα τελευταία χρόνια ζω στην Αθήνα. Η προσωπική μου περιουσία είναι ένα διαμέρισμα και το 70% ενός αυτοκινήτου που το μοιράζομαι με την κόρη μου. Ο οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτά που δηλώνω τον καλώ από εδώ που βρίσκομαι να πάει να το ερευνήσει. Τα εισοδήματά μου από τη δουλειά όλων αυτών των χρόνων τα έχω επενδύσει στην εκπαίδευση των παιδιών μου για ένα καλύτερο μέλλον, όπως κάνει κάθε πατέρας, και όταν θα ολοκληρωθεί αυτό το σχέδιο, θέλω να αποσυρθώ από αυτήν που σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου υπήρξε ο μεγάλος μου έρωτας, τη θάλασσα, με ευχάριστες όμως αναμνήσεις και όχι με τη θλίψη και τον πόνο που αισθάνομαι. Πέρασα τις ημέρες των Χριστουγέννων κλεισμένος σε ένα κελί μιας φυλακής, σε μια χώρα στην οποία δεν γνωρίζω κανέναν, μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και με το στίγμα που θα με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή όπως και τη ζωή της οικογένειάς μου. Ένα στίγμα που λεκιάζει και αμφισβητεί την επαγγελματική μου ικανότητα και την αίσθηση ευθύνης μου. Θα ήθελα να ευχηθώ στους υπεύθυνους της κατάστασής μου να μη βρεθούν οι ίδιοι ποτέ στη θέση μου, να μην αισθανθούν τον πόνο, την αδυναμία και τη μοναξιά που υπομένω.Πρόθεσή μου γράφοντας αυτό το γράμμα δεν είναι να προκαλέσω τη συμπάθεια προς το άτομό μου. Κίνητρο είναι η βαθιά μου επιθυμία να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τους ανθρώπους που μου προσέφεραν και μου προσφέρουν το ανιδιοτελές ενδιαφέρον τους, τη συμπαράσταση, τη ζεστασιά και την ανθρωπιά τους, αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους της Γαλικίας: τους ναυτικούς κάθε τάξης και βαθμού, την Ένωση Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού, την Ένωση Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού της Γαλικίας, την Ένωση των Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού της χώρας των Βάσκων, την αντίστοιχη Ένωση της Γαλλίας, τους ψαράδες της Ένωσης Aetinape, τους καθηγητές, τις καθηγήτριες και τους μαθητές της σχολής Εμπορικής Ναυτιλίας της Λα Κορούνια, τη Διεθνή Ομοσπονδία των Εργαζομένων στις Μεταφορές, την καθηγήτρια Τερέσα ντε Σαντιάγκο, την καθηγήτρια μηχανικών Ναυτικού, Μπλάνκα Πάργκα από τη Μαδρίτη, τον κύριο Ρομέρο Φερνάντεθ. Ολους αυτούς που μου έστειλαν γράμματα για να με ενθαρρύνουν, να μου ευχηθούν για τα Χριστούγεννα (τους ανταποδίδω τις ευχές), αυτούς που μου έστειλαν τηλεγραφήματα, τον Τύπο, τους συντάκτες, τους χρονικογράφους που με στήριξαν με τα κείμενά τους και αυτούς που ζητούν την απελευθέρωσή μου.
Τις ευχαριστίες μου θέλω επίσης να στείλω στην Αστυνομία της Λα Κορούνια που κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάκρισης, η συμπεριφορά των ανδρών της υπήρξε άψογη (αν και λόγω της νευρικότητας της στιγμής και της κόπωσης, η δική μου δεν ήταν το ίδιο καλή). Στους αστυνομικούς που με συνόδεψαν στις μετακινήσεις από τη μια στην άλλη φυλακή, για το υψηλό επίπεδο ανθρωπιάς που έδειξαν.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τους φυλακισμένους και τους φύλακες της φυλακής του Teixeiro για τη συμπαράσταση και τη ζεστασιά με την οποία με περιέβαλαν στις πιο δύσκολες στιγμές της φυλάκισης και της μοναξιάς μου καταφέρνοντας να μου ανυψώσουν το ηθικό και την καταρρακωμένη αξιοπρέπειά μου ως ανθρώπινου όντος.
Το μόνο μου παράπονο και συγχρόνως η μοναδική απορία είναι πώς αφού δεν είμαι κλέφτης, ούτε δολοφόνος, ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε τρομοκράτης, αφού τελικά δεν έχω διαπράξει κανένα έγκλημα (είμαι απλώς ένας ναυαγός και η λέξη έχει μεγάλη σημασία για εμάς που παλεύουμε με τη θάλασσα), τότε γιατί είμαι φυλακισμένος; Επιπλέον ρωτάω εκείνους που καταλαβαίνουν τους νόμους: δεν θα ήταν άραγε δίκαιο η εγγύηση που ζητείται να είναι ανάλογη με τις οικονομικές δυνατότητες του υποτιθέμενου ενόχου ώστε να κερδίσει την αποφυλάκισή του υπό όρους;
Βρίσκομαι στη φυλακή από τις 15 Νοεμβρίου του 2002, κάτι που θεωρώ άδικο. Ωστόσο, πιστεύω στη δικαιοσύνη αυτής της ζεστής, υπερήφανης και φιλόξενης χώρας που γνωρίζει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη την έννοια της ελευθερίας. Αλλά πάνω από όλα πιστεύω στο υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης αυτού του λαού που γνωρίζει πως έχω δίκιο και αφού το έχω θα μου το δώσουν αποφυλακίζοντάς με το συντομότερο δυνατόν».
Ο Ροβινσώνας Κρούσος δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα 1719 και θεωρείται το πρώτο αγγλικό μυθιστόρημα. Συγγραφέας του είναι ο Ντάνιελ ντε Φόε. Το έργο στηρίζεται πάνω στη ζωή ενός αληθινού χαρακτήρα που έζησε 28 χρόνια της ζωής του απομονωμένος σε ένα τροπικό νησί. Το νησί αυτό που λεγόταν Μας Α Τιέρα μετονομάστηκε σε «Νησί του Ροβινσώνα».
Ο Κρούσος αφήνει την Αγγλία για να αποπλεύσει σε ένα θαλασσινό ταξίδι, το 1651, ενάντια στη θέληση των γονέων του. Αν και ναυαγεί το πλοίο του αυτός θέλει να συνεχίσει τα ταξίδια του και το ξαναπροσπαθεί. Όμως αυτή τη φορά το ταξίδι είναι μοιραίο γιατί το πλοίο του καταλαμβάνεται από πειρατές και ο ίδιος γίνεται σκλάβος. Κατορθώνει να δραπετεύσει με μια βάρκα ΄ μαζί του ένα αγόρι που λέγεται Ξούρι και αργότερα διασώζονται από ένα Πορτογαλικό καράβι στην δυτική ακτή της Αφρικής. Το πλοίο κατευθυνόταν προς την Πορτογαλία. Εκεί, με τη βοήθεια του πλοιάρχου, ο Κρούσος γίνεται ιδιοκτήτης μιας φυτείας.
Στην συνέχεια συμμετέχει σε μια αποστολή για να φέρουν σκλάβους από την Αφρική αλλά βρίσκεται αντιμέτωπος με μια φοβερή θύελλα κοντά στον ποταμό Ορινόκο. Οι συνταξιδιώτες του όλοι πεθαίνουν όμως αυτός κατορθώνει να πάρει μαζί του όπλα, εργαλεία και άλλες προμήθειες από το πλοίο. Τα φοβερά κύματα τον ξεβράζουν σε ένα άγνωστο νησί.
Το 1821, οι Μεγάλες Δυνάμεις ακολουθώντας τη γραμμή της Ιερής Συμμαχίας καταδικάζουν την επανάσταση. Ήταν η εποχή που η Ιερή Συμμαχία καταδίκαζε κάθε επαναστατικό κίνημα.
(Ιερή Συμμαχία : Το 1815, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης θα συγκροτήσουν την Ιερή Συμμαχία, με σκοπό να καταστείλουν κάθε φιλελεύθερη επανάσταση ή κίνημα στην Ευρώπη. Συμμετείχαν, η Ρωσία, η Αυστρία, η Πρωσία και αργότερα, η Αγγλία και η Γαλλία)
Μετά το 1823, αλλάζουν σιγά – σιγά στάση για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή. Ας μην ξεχνάμε και τα δάνεια που έδωσαν οι Άγγλοι στην ελληνική κυβέρνηση.
Τον Ιούλιο του 1827, υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου (Ιουλιανή συνθήκη) : Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφασίζουν ότι οι δυο εμπόλεμες πλευρές (Έλληνες και Οθωμανοί) υποχρεωτικά θα κάνουν ανακωχή και θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για αυτονομία της Ελλάδας. Οι Οθωμανοί δεν δέχονται τη συνθήκη.
Η αδιάλλακτη στάση τους οδηγεί στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) όπου οι στόλοι Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας νίκησαν και κατέστρεψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Αμέσως μετά ξεκινάει Ρωσοτουρκικός πόλεμος που τελειώνει με ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αυτές οι εξελίξεις μετατόπισαν τη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων που το 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου αποφασίζουν την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Λίγο αργότερα ρυθμίζονται τα σύνορα του νέου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους : περιλαμβάνουν την Πελοπόννησο, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τη Στερεά Ελλάδα μέχρι τη γραμμή Παγασητικού – Αμβρακικού.
Ναυμαχία Ναυαρίνου : τα γεγονότα
Ο συμμαχικός στόλος εισήλθε στην Πύλο την 8/20 Οκτωβρίου και άρχισε να παίρνει θέσεις μάχης.
Ο Κόδριγκτον, πάνω στο πλοίο του «Ασία» (84 πυροβόλα), έλαβε μήνυμα ότι «ο Ιμπραήμ δεν είχε δόσει την άδεια για να εισέλθει ο συμμαχικός στόλος στο λιμάνι», στο οποίο απάντησε ότι «δεν ήλθε για να λάβει διαταγές αλλά για να δώσει» και ότι «αν ριχτεί πυροβολισμός κατά του συμμαχικού στόλου θα καταστρέψει τον τουρκικό, και ότι δεν θα λυπηθεί αν του δοθεί αυτή η ευκαιρία.»
Μια βρετανική λέμβος με σημαία κήρυκος προσέγγισε ένα αιγυπτιακό πυρπολικό με σκοπό να του ζητήσει να απομακρυνθεί. Οι Αιγύπτιοι πυροβόλησαν πρώτοι και σκότωσαν αξιωματικό που επέβαινε στην λέμβο. Ακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών και σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν περισσότεροι ναυτικοί μέσα στην λέμβο. Παρόμοιο επεισόδιο έγινε και σε άλλο σημείο. Από τον οθωμανικό στόλο ρίχτηκαν πυροβολισμοί και προς το πλοίο Sirene του Γάλλου ναυάρχου.. Ο Κόδριγκτον έστειλε τον Έλληνα πρωρέα Μιχαήλ να ζητήσει από τον Αιγύπτιο ναύαρχο να παραμείνει ουδέτερος. Αφού ο Μιχαήλ παρέδωσε το μήνυμα, ενώ επέστρεφε στη λέμβο δέχθηκε εν ψυχρώ πυροβολισμό από Τούρκο ναυτικό, ο οποίος διέκρινε ότι ο απεσταλμένος του Άγγλου ναυάρχου ήταν Έλληνας. Ο Δεριγνύ από την πλευρά του ζήτησε επίσης από την πλησίον του Αιγυπτιακή φρεγάτα να μην ανοίξει πυρ. Ωστόσο, η ένταση δεν ήταν δυνατόν πλέον να ελεγχθεί. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, κρίνοντας ότι έχει υπεροχή άνοιξε πυρ κατά συμμαχικών πλοίων και η ναυμαχία άρχισε σε όλη τη διάταξη των πλοίων. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υπερτερούσε αριθμητικά και ταυτόχρονα υποστηριζόταν από πυροβόλα των γύρω φρουρίων.
Σε κρίσιμη στιγμή της ναυμαχίας μπήκε στο λιμάνι ο Ρωσικός στόλος από οκτώ πλοία. Λεπτομερείς περιγραφές της μάχης αναφέρουν ότι τα πλοία ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους, ώστε εμπλέκονταν τα ξάρτια τους οι δε ναύτες έβαλαν ακόμα και με πιστόλια. Μέχρι ώρα 5 το απόγευμα τα πλείστα των τουρκοαιγυπτιακών πλοίων είχαν καταστραφεί ή παραδοθεί. Οι απώλειες των Οθωμανών υπολογίζονταν σε 6.000 ενώ μόνο πάνω στην τουρκική και αιγυπτιακή ναυαρχίδα οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν περίπου 1.000. Από τη συμμαχική πλευρά οι νεκροί και τραυματίες ήταν 654 άνδρες εκ των οποίων 272 Βρετανοί, 184 Γάλλοι και 198 Ρώσοι. Ο Δεριγνύ ανέφερε ότι «στην ιστορία δεν υπήρξε μεγαλύτερη καταστροφή στόλου». Στη διάρκεια της μάχης το «Ασία» είχε δεχτεί πάνω από 170 βολές και είχε πάθει ζημιές στην εξάρτησή του. Ο Κόδριγκτον δέχτημε μια βολή μουσκέτου που του τρύπησε το μανίκι στο ύψος του καρπού ενώ το ρολόι και το πανωφόρι του καταστράφηκαν από θραύσματα ξύλου.
Την επομένη ημέρα οι σύμμαχοι απαίτησαν από τον Ιμπραήμ, που στο μεταξύ είχε καταφύγει στα βουνά της Μεσσηνίας, να υψώσει λευκή σημαία σε όλα τα φρούρια με την απειλή ότι αν ριχτεί έστω και ένας πυροβολισμός θα θεωρηθεί ως κήρυξη πολέμου. Οι Οθωμανοί αποδέχτηκαν και υπεγράφη ανακωχή πάνω στην ναυαρχίδα του Κόδριγκτον. Είναι η τελευταία σημαντική ναυμαχία στην ιστορία που διεξήχθη εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα σκάφη. Επίσης ποτέ στην ιστορία του πολέμου των κανονιοφόρων ιστιοφόρων δεν βρέθηκαν τόσα πολλά πλοία,με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο.
Η Α΄ Εθνοσυνέλευση έγινε το 1821. Η Β΄ Εθνοσυνέλευση πραγματοποιήθηκε το 1823. Γιατί χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να γίνει η Γ΄ Εθνοσυνέλευση;
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση είχε οριστεί να γίνει το 1824 αλλά λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων αναβλήθηκε.
Μάλιστα, ξεκίνησε το 1846 στην Επίδαυρο, αλλά σταμάτησε τις εργασίες της λόγω της πτώσης του Μεσολογγίου και συνεχίστηκε το 1827 στην Τροιζήνα.
Χάρτης της ανατολικής Πελοποννήσου. Διακρίνεται η Επίδαυρος, το Ναύπλιο και η Τροιζήνα.
Στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση ψηφίζεται νέο πιο δημοκρατικό σύνταγμα και εκλέγεται κυβερνήτης της χώρας ο Ιωάννης Καποδίστριας. Επίσης, εκλέγονται αρχηγοί του στρατού και του στόλου οι Άγγλοι Τσωρτς και Κόχραν.
Αυτές οι αποφάσεις αντανακλούν την αδυναμία των ηγετικών επαναστατικών ομάδων να αναλάβουν τη διακυβέρνηση του νέου κράτους.
Μελέτησε την απόφαση της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης.
Ποια επιχειρήματα στηρίζουν την εκλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτη; Για ποιους λόγους δηλαδή, οι ηγετικές ομάδες της επανάστασης αναγνωρίζουν σε αυτό το κείμενο ότι δεν μπορούν να αναλάβουν οι ίδιες τη διακυβέρνηση ;
Για πόσα χρόνια εκλέγεται κυβερνήτης ο Καποδίστριας ;
Ποιος θα κυβερνά μέχρι να φτάσει ο Καποδίστριας στην Ελλάδα ;
Ποια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη ευνοείται κατά τη γνώμη σου από αυτή την απόφαση ; Γιατί ;
Σε προηγούμενες ενότητες μιλήσαμε για τους φιλέλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των Ελλήνων. Για παράδειγμα μιλήσαμε για τον Ιταλό Γκαλίνα που συμμετείχε στη σύνταξη του πρώτου ελληνικού συντάγματος. Τι ήταν όμως οι φιλέλληνες ;
Φιλέλληνες ονομάζονται οι ξένοι υπήκοοι (κυρίως Ευρωπαίοι) που εμπνεύστηκαν από την επανάσταση του ’21 και βοήθησαν τους εξεγερμένους Έλληνες με διάφορους τρόπους :
– Κάποιοι ήρθαν και πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες επαναστάτες. Περίπου 1.200 φιλέλληνες συμμετείχαν σε διάφορες μάχες της ελληνικής επανάστασης.
– Κάποιοι άλλοι οργάνωσαν φιλελληνικές οργανώσεις, μοίραζαν ανακοινώσεις, έγραφαν σε εφημερίδες, έστελναν στους Έλληνες χρήματα και εφόδια, προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις κυβερνήσεις των χωρών τους.
Έρανος για τον Αγώνα των Ελλήνων , Γαλλία 1826
Οι φιλέλληνες ήταν άνθρωποι που εμπνεύστηκαν από τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης ή από την αρχαία Ελλάδα.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (1802 –1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού. Ήταν ανάμεσα στους ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικής υπόθεσης. Εκφράζει τις ιδέες του, στην ποιητική συλλογή «Τα Ανατολίτικα», που κυκλοφορεί το 1829, με αναφορές στην Ελληνική Επανάσταση και σε κορυφαία γεγονότα, όπως η Σφαγή της Χίου.
Ο Λόρδος Βύρων ήταν Άγγλος ποιητής, από τους σημαντικότερους φιλέλληνες. Απεβίωσε στις 19 Απριλίου του 1824 στο Μεσολόγγι, ύστερα από πυρετό. ήταν τότε μόνο 37 ετών. Η συμβολή του στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας υπήρξε μεγάλη. Τόσο με το ποιητικό του έργο όσο και με την παρουσία του ενίσχυσε το φιλελληνικό ρεύμα.
Ψηλά πάνω από την πόλη, σε μια πελώρια κολόνα, ορθωνόταν το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Ήταν διακοσμημένος ολόκληρος με λεπτά φύλλα ατόφιου χρυσού, τα μάτια του ήταν δύο αστραφτερά ζαφείρια κι ένα μεγάλο πορφυρό ρουμπίνι έλαμπε στη λαβή του ξίφους του…
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας έχει ζήσει πίσω από τον φράχτη ενός παλατιού, δίχως έγνοιες και σκοτούρες, πάντα ξέγνοιαστος και χαμογελαστός.
Όταν θα φύγει από τη ζωή, ένα χρυσό άγαλμα στήνεται σε μία πλατεία της πόλης προς τιμήν του. Παρατηρώντας τον κόσμο από ψηλά μέσα από το άγαλμά του, ο πρίγκιπας ανακαλύπτει μιαν άλλη πλευρά της καθημερινότητας: τη φτώχεια, την ασχήμια, τη διαφθορά και την υποκρισία.
Κάθε βράδυ δακρύζει για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω του.
Ώσπου, ένα μικρό χελιδόνι, κουρνιάζει στα πόδια του.
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας θα βρει έναν πολύτιμο σύμμαχο. Μαζί θα βοηθήσουν τους ανθρώπους με κάθε δυνατό τρόπο σε μια υπέροχη ιστορία ανιδιοτέλειας, φιλίας και αγάπης.
* Η διασκευή βασίστηκε στο παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ και στο υλικό που προέκυψε από τους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών κατά τη διάρκεια της πρόβας.
«Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας» εκδόθηκε το 1888, μαζί με άλλα παραμύθια του Όσκαρ Ουάιλντ σε μία σπουδαία συλλογή με τίτλο «Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας και άλλα παραμύθια». Στην ίδια συλλογή ανήκουν «Ο εγωιστής γίγαντας» και «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο».
Ο Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900), ήταν Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, δραματουργός και κριτικός.
Έχοντας περάσει από διάφορα είδη γραπτού λόγου καθ’ όλη την δεκαετία του 1880, γεύτηκε την δόξα σαν θεατρικός συγγραφέας στο Λονδίνο στις αρχές της επόμενης δεκαετίας.
Στις μέρες μας έχει γίνει γνωστός για το μοναδικό του μυθιστόρημα (Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ), τις συνθήκες φυλάκισής του καθώς και τον πρόωρο θάνατό του.
Το 1888 εκδόθηκε Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας κι άλλα παραμύθια (The happy prince and other tales), μια συλλογή από παραμύθια, είδος με το οποίο ο συγγραφέας είχε καταπιαστεί στο παρελθόν, δημοσιεύοντας ιστορίες του στα έντυπα μέσα της εποχής.
17-09-2018
