26-09-2020Τεράστια οικολογική καταστροφή προκλήθηκε από τη βύθιση, στις 19 Νοεμβρίου, του ελληνικής ιδιοκτησίας 
δεξαμενόπλοιου «Πρεστίζ» στα ανοιχτά των ακτών της βορειοδυτικής Ισπανίας. Η διαρροή του αργού πετρελαίου στη θάλασσα είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα νωρίτερα, όταν προκλήθηκαν ρωγμές στις δεξαμενές του πλοίου εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή, οπότε και απομακρύνθηκαν τα περισσότερα μέλη του πληρώματος.
Πάνω από είκοσι χιλιάδες τόνοι πετρελαίου έχουν διαρρεύσει στην θάλασσα έκτοτε και δημιούργησαν μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα στα παράλια της Γαλικίας, που είναι μια από τις πλουσιότερες αλιευτικές ζώνες της Ισπανίας. Σε απόγνωση βρίσκονται οι ντόπιοι και κυρίως οι ψαράδες, καθώς τουλάχιστον 3.000 από αυτούς θα υποστούν τις συνέπειες της οικολογικής καταστροφής.
Συνολικά περισσότερες από 164 ακτές έχουν μολυνθεί, σε μήκος πολλών χιλιομέτρων, και η αλιεία απαγορεύεται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων από τις ακτές, ενώ χιλιάδες πουλιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης από τη μόλυνση.
Εν τω μεταξύ οι ισχυροί άνεμοι δυσχεραίνουν τις προσπάθειες ενός στόλου από εξειδικευμένα πλοία, που έχουν συρρεύσει στην περιοχή και προσπαθούν να καθαρίσουν την πετρελαιοκηλίδα, αλλά και να ορθώσουν φράγματα για να παρεμποδίσουν το πετρέλαιο να φθάσει στις ακτές.
Από τη στιγμή πάντως που το πετρέλαιο διέρρευσε στη θάλασσα, είναι πλέον πολύ δύσκολο να περιοριστεί και το μεγαλύτερο μέρος του θα μείνει στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Κατά την οικολογική οργάνωση Greenpeace, η πετρελαιοκηλίδα που έχει προκληθεί από τη διάλυση του δεξαμενόπλοιου, το οποίο μετέφερε 77.000 τόνους καύσιμου πετρελαίου -ποσότητα σχεδόν διπλάσια από εκείνη του Exxon Valdez-, είναι πιθανό να αντιπροσωπεύει μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές που έχουν συμβεί ως τώρα.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2005 επρόκειτο να απαγορευθεί ο κατάπλους δεξαμενοπλοίων μονού τοιχώματος, όπως το Πρεστίζ, σε κοινοτικά λιμάνια. Όπως όμως καταγγέλλουν τώρα όλοι, ενώ το πρόβλημα είχε ήδη επισημανθεί μετά το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου Έρικα πριν από τρία χρόνια στις γαλλικές ακτές, η άμεση λήψη μέτρων αναβλήθηκε, προφανώς μετά από πιέσεις των πλοιοκτητών, ουσιαστικά μέχρι τα πλοία αυτά, τα οποία η ευρωπαία επίτροπος για θέματα Μεταφορών αποκαλεί «οικολογικές βόμβες», να βγουν σε αχρηστία (ή να βουλιάξουν!).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε _κατόπιν εορτής_ «μαύρη λίστα» με 66 πετρελαιοφόρα 13 χωρών, των οποίων η είσοδος στα λιμάνια της Ε.Ε. θα απαγορεύεται, επειδή παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία για την ασφαλή ναυσιπλοΐα. Από τα 66 αυτά πλοία, τα 26 φέρουν σημαία της Τουρκίας, 12 του Αγίου Βικέντιου και των Γρεναδίνων και 9 της Καμπότζης.
Επίσης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τώρα την οριστική απαγόρευση μεταφοράς βαρέως μαζούτ σε πετρελαιοφόρα μονού κύτους και καλεί τα κράτη μέλη να επισπεύσουν την εφαρμογή των μέτρων για τη θαλάσσια ασφάλεια που είχαν θεσπιστεί μετά την τραγωδία του Έρικα. Τέλος επισπεύδει τη σύσταση και λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα.
Η γαλλική εφημερίδα Liberation πάντως προτείνει να επωμίζονται οι πλοιοκτήτες το συνολικό κόστος της καταστροφής που προκαλείται από τα ναυάγια των πλοίων τους, αν θέλουμε ο κίνδυνος παρόμοιων καταστροφών να περιοριστεί.
Η Greenpeace πάλι από την πλευρά της τονίζει ότι το πετρέλαιο δεν είναι επικίνδυνο μόνο όταν διαρρέει στη θάλασσα. Όπως κάθε ορυκτό καύσιμο, ρύπανση προκαλείται κατά την εξόρυξη, τη μεταφορά και τη χρήση του, ενώ φέρει επίσης ευθύνη και για τις κλιματικές αλλαγές, το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Παράλληλα έχει ξεκινήσει εκστρατεία στους διεθνείς οργανισμούς για την κατάργηση των σημαιών ευκαιρίας.
Ένα ακόμη σκουριασμένο τάνκερ των ίδιων συμφερόντων, με την ονομασία «Βυζάντιο», έφυγε από την Εσθονία στις 29 του μήνα, κρυφά μέσα στη νύχτα. Αυτή τη φορά το περίμεναν 20 μέλη της Greenpeace, οι οποίοι προσπάθησαν να το σταματήσουν στην παγωμένη θάλασσα. Μετά από 28 ώρες προσπαθειών, η δράση έληξε μετά από απόφαση ολλανδικού δικαστηρίου, το οποίο διέταξε τους ακτιβιστές να σταματήσουν τη δράση, υπό την απειλή τεράστιου προστίμου. Σύμφωνα με το δικαστή, το Βυζάντιο πληρεί όλους τους κανονισμούς ναυσιπλοΐας και, κατά την άποψή του, «είναι απίθανο το πλοίο να βουλιάξει».
πηγή : http://www.oikologos.gr
Τα επόμενα βίντεο παρουσιάζουν εικόνες τόσο από το ναυάγιο, όσο και από τις καταστροφές οι οποίες έγιναν στο περιβάλλον. Αξιοσημείωτες είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων της περιοχής, αλλά και οι προσπάθειες που έκαναν για να περιορίσουν τις συνέπειες της ανυπολόγιστης καταστροφής…
ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ
Ξέρεις ότι το ναυάγιο του «Πρεστίζ» ήταν από τα ακριβότερα ατυχήματα στον κόσμο; Μάλιστα λέγεται ότι ήταν 3ο, πίσω από το Τσερνομπίλ και το Κολούμπια.
Το κόστος εκτιμάται γύρω στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια.
Επίσης πρέπει να ξέρεις ότι ο καπετάνιος και το πλήρωμα ήταν Έλληνες. Μάλιστα ο καπετάνιος μετά τη μεγάλη καταιγίδα που ξέσπασε ζήτησε βοήθεια από Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία αλλά η απάντηση των χωρών ήταν να μείνει μακριά από τις παραλίες αφού υπήρχε φόβος για μόλυνση αυτών.
Τελικά το πλοίο προσέκρουσε σε ύφαλο κόπηκε στα δύο και βυθίστηκε.
Το πλήρωμα συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές.
Διάβασε παρακάτω την επιστολή που στέλνει ο καπετάνιος μέσα από τη φυλακή προς το λαό της Ισπανίας(ποιοι τελικά μπορεί να φταίνε;):
του «Prestige», πλοίου που δυστυχώς τώρα κείτεται στα βάθη του ωκεανού.Πάνω από όλα θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από όλους όσοι ζημιώθηκαν ή επλήγησαν από την καταστροφή.Γεννήθηκα σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου, την Ικαρία, στο πατρικό μου σπίτι που τ’ αγκαλιάζει το κύμα, μόλις 100 μέτρα από την παραλία. Προέρχομαι από μια οικογένεια ναυτικών και αγαπώ τόσο τη θάλασσα όσο και τη ζωή μου, γι’ αυτό και το δέρμα μου είναι ποτισμένο με αλάτι.Έχω 44 χρόνια ενεργού υπηρεσίας, από τα οποία τα 32 ως καπετάνιος αποκλειστικά στο γκουβέρνο πετρελαιοφόρων από 60.000 έως 450.000 τόνων. Η μακρά θητεία του ναυτικού μού χάρισε μεγάλη εμπειρία πάνω στις τέχνες της θάλασσας. Είμαι πολύ υπεύθυνος άνθρωπος και παίρνω αποφάσεις αφού πρώτα ωριμάσουν καλά οι ιδέες στο μυαλό μου και όχι στα γρήγορα και επιπόλαια.Τα τελευταία χρόνια ζω στην Αθήνα. Η προσωπική μου περιουσία είναι ένα διαμέρισμα και το 70% ενός αυτοκινήτου που το μοιράζομαι με την κόρη μου. Ο οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτά που δηλώνω τον καλώ από εδώ που βρίσκομαι να πάει να το ερευνήσει. Τα εισοδήματά μου από τη δουλειά όλων αυτών των χρόνων τα έχω επενδύσει στην εκπαίδευση των παιδιών μου για ένα καλύτερο μέλλον, όπως κάνει κάθε πατέρας, και όταν θα ολοκληρωθεί αυτό το σχέδιο, θέλω να αποσυρθώ από αυτήν που σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου υπήρξε ο μεγάλος μου έρωτας, τη θάλασσα, με ευχάριστες όμως αναμνήσεις και όχι με τη θλίψη και τον πόνο που αισθάνομαι. Πέρασα τις ημέρες των Χριστουγέννων κλεισμένος σε ένα κελί μιας φυλακής, σε μια χώρα στην οποία δεν γνωρίζω κανέναν, μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και με το στίγμα που θα με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή όπως και τη ζωή της οικογένειάς μου. Ένα στίγμα που λεκιάζει και αμφισβητεί την επαγγελματική μου ικανότητα και την αίσθηση ευθύνης μου. Θα ήθελα να ευχηθώ στους υπεύθυνους της κατάστασής μου να μη βρεθούν οι ίδιοι ποτέ στη θέση μου, να μην αισθανθούν τον πόνο, την αδυναμία και τη μοναξιά που υπομένω.Πρόθεσή μου γράφοντας αυτό το γράμμα δεν είναι να προκαλέσω τη συμπάθεια προς το άτομό μου. Κίνητρο είναι η βαθιά μου επιθυμία να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τους ανθρώπους που μου προσέφεραν και μου προσφέρουν το ανιδιοτελές ενδιαφέρον τους, τη συμπαράσταση, τη ζεστασιά και την ανθρωπιά τους, αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους της Γαλικίας: τους ναυτικούς κάθε τάξης και βαθμού, την Ένωση Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού, την Ένωση Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού της Γαλικίας, την Ένωση των Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού της χώρας των Βάσκων, την αντίστοιχη Ένωση της Γαλλίας, τους ψαράδες της Ένωσης Aetinape, τους καθηγητές, τις καθηγήτριες και τους μαθητές της σχολής Εμπορικής Ναυτιλίας της Λα Κορούνια, τη Διεθνή Ομοσπονδία των Εργαζομένων στις Μεταφορές, την καθηγήτρια Τερέσα ντε Σαντιάγκο, την καθηγήτρια μηχανικών Ναυτικού, Μπλάνκα Πάργκα από τη Μαδρίτη, τον κύριο Ρομέρο Φερνάντεθ. Ολους αυτούς που μου έστειλαν γράμματα για να με ενθαρρύνουν, να μου ευχηθούν για τα Χριστούγεννα (τους ανταποδίδω τις ευχές), αυτούς που μου έστειλαν τηλεγραφήματα, τον Τύπο, τους συντάκτες, τους χρονικογράφους που με στήριξαν με τα κείμενά τους και αυτούς που ζητούν την απελευθέρωσή μου.
Τις ευχαριστίες μου θέλω επίσης να στείλω στην Αστυνομία της Λα Κορούνια που κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάκρισης, η συμπεριφορά των ανδρών της υπήρξε άψογη (αν και λόγω της νευρικότητας της στιγμής και της κόπωσης, η δική μου δεν ήταν το ίδιο καλή). Στους αστυνομικούς που με συνόδεψαν στις μετακινήσεις από τη μια στην άλλη φυλακή, για το υψηλό επίπεδο ανθρωπιάς που έδειξαν.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τους φυλακισμένους και τους φύλακες της φυλακής του Teixeiro για τη συμπαράσταση και τη ζεστασιά με την οποία με περιέβαλαν στις πιο δύσκολες στιγμές της φυλάκισης και της μοναξιάς μου καταφέρνοντας να μου ανυψώσουν το ηθικό και την καταρρακωμένη αξιοπρέπειά μου ως ανθρώπινου όντος.
Το μόνο μου παράπονο και συγχρόνως η μοναδική απορία είναι πώς αφού δεν είμαι κλέφτης, ούτε δολοφόνος, ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε τρομοκράτης, αφού τελικά δεν έχω διαπράξει κανένα έγκλημα (είμαι απλώς ένας ναυαγός και η λέξη έχει μεγάλη σημασία για εμάς που παλεύουμε με τη θάλασσα), τότε γιατί είμαι φυλακισμένος; Επιπλέον ρωτάω εκείνους που καταλαβαίνουν τους νόμους: δεν θα ήταν άραγε δίκαιο η εγγύηση που ζητείται να είναι ανάλογη με τις οικονομικές δυνατότητες του υποτιθέμενου ενόχου ώστε να κερδίσει την αποφυλάκισή του υπό όρους;
Βρίσκομαι στη φυλακή από τις 15 Νοεμβρίου του 2002, κάτι που θεωρώ άδικο. Ωστόσο, πιστεύω στη δικαιοσύνη αυτής της ζεστής, υπερήφανης και φιλόξενης χώρας που γνωρίζει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη την έννοια της ελευθερίας. Αλλά πάνω από όλα πιστεύω στο υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης αυτού του λαού που γνωρίζει πως έχω δίκιο και αφού το έχω θα μου το δώσουν αποφυλακίζοντάς με το συντομότερο δυνατόν».