23-11-2012
Ο πολύ λαίμαργος λύκος που έφαγε το δάσος
Κατάπιε όλα τα χώματα,
όλα τα δέντρα,
όλα τα πατώματα,
όλους τους ξεναγούς,
όλο το χορτάρι,
όλους τους λαγούς,
όλα τα φυτά και τα πουλιά.
Όλα τα χαλίκια
μαζί με τα φιρίκια
Τους τουρίστες, τους επισκέπτες
και του δασοφύλακα τις καραμέλες
από τις τσέπες.
Και δεν άφησε ούτε φύλλο
ούτε και κανένα μήλο !
Τα έφαγε με μια χαψιά !
Έφαγε με φόρα τους τουρίστες
έναν – έναν,
ακόμα και τους σκίουρους,
ακόμα και τους ποντικούς !
Όλα τα ελάφια,
όλους τους ασβούς.
Κι έφαγε με μιας, όλα τα ξωτικά
και τις νεράιδες τις έκανε μια χαψιά !
Και πράγμα δεν έμεινε στο δάσος ,
ούτε χόρτα ούτε δέντρα…
Κι έμεινε με μιας
Στη μέση μιας μεγάλης ερημιάς !
Κι αναρωτήθηκε μετά
«δεν είναι ωραία η ζωή χωρίς πουλιά…
Μα τι έκανα ;
Τα έφαγα όλα !
Το μόνο που έμεινε είναι μια μπριζόλα !
Τι φρίκη
Δεν άφησα ούτε σκουλήκι !
Μα θα επανορθώσω…»
Είχε τόσες ενοχές
Έφαγε ακόμα και τον φίλο του τον Τες.
Ξαφνικά από μακριά ακούστηκε
ήχος τουφεκιού φοβερός και τρομερός.
Έξω από το δάσος υπήρχαν κυνηγοί
και τους κρυφάκουγε με στημένο αυτί.
«Έρχονται να με σκοτώσουν
Να με κάνουν παϊδάκια
Και γούνινα γαντάκια
Δεν υπάρχει άλλη λύση !
Πρωτού με κάνουν πτώμα΄
πρέπει αυτή η ερημιά να ξαναγεμίσει !
Τότε άνοιξε το στόμα του
Βγαίνουν έξω οι ασβοί και τα ελαφάκια
οι ποντικοί και τα σκιουράκια.
Όλα τα δέντρα,
όλα τα πατώματα,
όλοι οι ξεναγοί,
όλο το χορτάρι,
όλοι οι λαγοί.
Και τελευταίες οι νεραϊδούλες
που από το φόβο τους πέταξαν μακριά.
Βγήκαν τα δέντρα τα ψηλά
και οι κυνηγοί δεν τον έβλεπαν πια
Κι έτσι ο λύκος χώθηκε σε μια κουφάλα
κρύφτηκε και σώθηκε !
Τώρα σταμάτησε να τρώει το δάσος
κρέατα του φέρνει ο κρεοπώλης Τάσος !
Το ποίημα αποτελεί αποτέλεσμα της συλλογικής φαντασίας των παιδιών του Στ2