…κι εμείς ετοιμάζουμε το χιονο – άλμπουμ της τάξης μας!
Κάθε παιδί θα περιγράψει τι βλέπει έξω από το σπίτι του και τι έκανε σήμερα το πρωί. Το καλύτερο είναι τα κείμενα να είναι δαχτυλογραφημένα στο laptop, το pc, ή το tablet.
Επίσης, να μου στείλετε και μια χιονο – φωτογραφία όπου όμως δεν θα φαίνεστε εσείς. Μπορείτε να μου στείλετε τα κείμενα και τις φωτογραφίες με το viber ή με mail.
Την τελευταία φορά που έριξε τόσο χιόνι ήταν το 2007. Όμως τα παιδιά του σχολείου μας δεν είχαν
ακόμη γεννηθεί. Κι εμείς ήμασταν 13 χρόνια πιο νέοι/ες
Ας αφιερώσουμε αυτή τη μέρα στο χιόνι…
Στη γαλήνη και την ηρεμία του, για όσους έχουν μια ζεστή γωνιά για να το βλέπουν και να απολαμβάνουν τους στροβιλισμούς των νιφάδων.
Στη μανία και το ψύχος του, για όσους βρίσκονται εκτεθειμένοι έξω στο κρύο…
Να κι ένα ποίημα που μάθαιναν τα παιδιά που σήμερα είναι παππούδες και γιαγιάδες.
Το παγωμένο πουλάκι – Χάρης Σακελλαρίου
Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά
κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά.
Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή
κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.
Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί
και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί:
-Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ.
Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.
-Έλα ‘δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς,
όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς.
Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας
κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.
Κλείστε τα μάτια και παρακολουθήστε τις νιφάδες, ακούγοντας τη μουσική.
Γίνετε κι εσείς χιονονιφάδες και χορέψτε, στροβιλιστείτε μέσα στο σπίτι (Επ! προσοχή μη χτυπήσετε σε κανένα έπιπλο).
Πείτε στους συμμαθητές σας τι βλέπετε από το παράθυρό σας.
Ξέρετε να φτιάχνετε χιονάνθρωπο; Μήπως να φτιάξετε έναν (έστω και μικρούλη) με τους δικούς σας και να
τον φωτογραφήσετε; Να φτιάξουμε το άλμπουμ των χιονανθρώπων…
Φτιάξτε τη ζωγραφιά σας ή τους στίχους σας.
Μα πάνω απ’ όλα κρατάτε πάντα ζεστή και χαμογελαστή την καρδούλα σας.
Ο χιονιάς πάντα φεύγει και ο ήλιος ξανάρχεται λαμπερός, γεμάτος ελπίδα.